I gdzieś tam wysoko przeznaczenie jest nam pisane W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, amen

Cisza, spokój, samotność, dobre wino, relaks, tak właśnie mogę opisać jedną z sympatyczniejszych chwil w jakich znajdowałam się w tym dniu, kończącym się co prawda, ale jednak. W tle nastrojowa muzyka, a raczej ulubione romantyczne melodie i ja leżąca w wannie pełnej piany i ciesząca się jak głupia, że wszystko mi się układa. Po chwili jednak ktoś przerwał mi tą rozkosz. Oczywiście pomijam to że jest grubo po jedenastej i jestem sama. Owinęłam się w biały bardzo mięciutki ręcznik, nasunęłam klapeczki i zeszłam na dół. Zapaliłam światło w przed pokoju i zerknęłam przez wizjer kto mnie nawiedził. Gdy zobaczyłam znajomą posturę, od kluczyłam drzwi, pociągnęłam za klamkę i odsunęłam się, aby powietrze mnie poważnie, nie przewiało. Bartek wszedł do domu i uśmiechnął się od ucha do ucha.

– Takie powitania to mogę mieć zawsze.– Postawił torbę koło komody i pocałował mnie.

– Nie miałeś zostać w domu na noc?

– Miałem, ale rodzice kazali mi jechać do ciebie. – Pocałował teraz moje czoło i poszedł na górę z torbami, a ja poszłam do łazienki. Naciągnęłam jakąś koszulkę do spania, wypiłam resztę wina z kieliszka i umyłam zęby.

– Nastrojowa muzyka, czy przeszkodziłem w miłym wieczorku?–  Stanął za mną i jego ramiona otuliły moją talię. Posmarowałam twarz kremem, który swoją drogą ślicznie pachniał i obróciłam się w jego stronę.

– Przeszkodziłeś, ale wybaczam ci to.– Musnęłam jego usta, zabrałam wino, wyłączyłam muzykę i poszłam do sypialni. Wino wylądowało koło lustra a ja rzuciłam się na łóżko i włączyłam telewizję. Po kilkunastu minutach przyszedł Bartek i rzucił się na łóżko.– Idziemy spać?– Zamiast odpowiedzi usłyszałam mruczenie... Mruczenie?! Cały Bartek... Wyłączyłam telewizor i się do niego przytuliłam, a potem zapowiadała się długa bardzo ekscytująca noc.

Ranek był jak każdy, Bartek spał dłużej, a ja nigdy nie potrafiłam i dalej nie potrafię wylegiwać się rano bez większego celu. Zeszłam na dół zaparzyłam kawę i odsłoniłam drewniane żaluzję w salonie. Momentalnie wnętrze salonu było wypełnione słońcem. Otworzyłam drzwi i wymknęłam się na taras. Zapowiadała się naprawdę piękna pogoda. Wróciłam do domu i do mojego ulubionego kubka nalałam sobie kawę. Wyciągnęłam miseczkę i nalałam do niej jogurt oraz nasypałam musli. Włożyłam do miski łyżkę i zabrawszy wszystko wyszłam na taras. Usiadłam sobie na leżaku i ciepłe promienie słońca oblały mnie powodując, że cały dzisiejszy dzień spędziła bym na dworze.

 – Tutaj jest. Już ją podaje. Jeszcze raz dziękuje za gratulacje. – Bartek podał mi telefon i pocałował mnie. Zerknęłam na wyświetlacz, mama.

 – Cześć mamuś. – Uśmiechnęłam się do słuchawki, kiedy usłyszałam jej głos. Nie rozmawiałyśmy długo, bo chciała tylko zapytać kiedy przyjedziemy do Rzeszowa. Kiedy ustaliłyśmy, że w piątek będziemy, rozłączyłam się i zabierając naczynia ruszyłam do domu. Bartek rozłożony na kanapie wcinał jakąś sałatkę owocową.

 – Wymyśliłaś co dziś robimy?

 – Jest bardzo ładna pogoda, ale raczej nie mam stałego planu.

 – No to ja wymyśliłem, ale to będzie niespodzianka. – Jego uśmiech przypominał taki dziecięcy uśmiech, który pojawia się kiedy dziecko dostaje upragnioną zabawkę. Sam zainteresowany zajął się oglądaniem telewizji, a ja poszłam na górę się ubrać i oczywiście jak zawsze przypomniało mi się, że muszę jeszcze dziś się pojawić w klubie. Szybko ubrałam się i kiedy zerknęłam na zegarek, że jest już po dziesiątej, musiałam szybko pognać do pracy.

 – Wychodzisz do pracy?

 – Niestety. – Pocałowałam go. – Nie wiem, za ile będę, ale jesteśmy w kontakcie. – Przewiesiłam przez ramię torbę z laptopem i wyszłam z domu. Otworzyłam bramę magicznym pilotem i wsiadłam do samochodu.
W Bełchatowie bym kilka minut po jedenastej. Wbiegłam do klubu i natknęłam się na Paulinę.
 – Co ty się tak śpieszysz?

 – Miałam być na dziesiątą... – Uśmiechnęłam się do niej a ona zaśmiała się. – Co jest?

 – Jeszcze nie ma prezesa, więc nie możemy rozpocząć spotkania. Chodź. – Objęła mnie ramieniem
i poszłyśmy do jej gabinetu. Uraczona szklanką wody, mogłam w spokoju przygotować się do spotkania w bardzo przyjemnej atmosferze.
Spotkanie rozpoczęło się o dwunastej i było poświęcone, szukaniem recepty na kłopoty w jakich znalazła się skra. O trzynastej trzydzieści, wyszłam z klubu i pojechałam do domu. Kiedy weszłam do domu unosił się przyjemny zapach. Położyłam swoje tobołki koło schodów, ściągnęłam sandały i poszłam do kuchni, gdzie Bartek przygotował jakąś pyszną zapiekankę.
 – Postarałeś się.

 – Wiem. – Uśmiechnął się a za chwilkę podszedł do mnie i przyssał się do moich ust. – Zjemy obiad i wyruszamy na wycieczkę.


  – A gdzie się wybieramy?
 – Nad jezioro. – Pocałował mnie i usiedliśmy przy kuchennej wysepce, gdzie zjedliśmy obiad a po nim nad  jezioro. Ciekawe co on kombinuje.

Jestem z kolejnym :) 

Cóż, cieszę się że się udało :)  

Przesyłam wam nutkę :) 

Kolejna która uwielbiam ! ! ! 

Zapraszam na mojego Twittera, gdzie będziecie ze mną w stałym kontakcie ;) 

                                                      Ogonodraszki

foto: skra.pl    Mariusz Pałczyński Photography